- ईश्वराची कृपा झाली की गुरुप्राप्ती होते
- साक्षात शिव हे मानवी रुपात गुरुरुपणे प्रकटतात.
- गुरुकृपेनेच अज्ञान मावळते आणि अद्वैतात प्रतिष्ठा होते .
- ईश्वराचे सत्यस्वरूप अन्य कोणत्याही रूपाने कळू शकत नाही. केवळ गुरुकृपेनेच ते आकळू शकते.
मुमुक्षूला शास्त्रांचे संपूर्ण ज्ञान असून तो गुण संपन्न असला तरी गुरुविना तो ब्रह्मैत्म्यत प्रतिष्ठित होऊ शकत नाही. गुरूकडे जाऊन आणि त्यांच्या नियंत्रणात स्वत:चे व्यक्तिमत्त्व ठेऊनच मुक्ती सिद्ध होते. सद्गुरू ही शर्त अपरिहार्य आहे.
गुरुसेवा करायची?
तिचे चार प्रकार आहेत.
१. आप्त: - गुरूंना रुचतील तीच कर्मे करणे.
२. अंग: - गुरूंच्या सगुण देहाची शुश्रुषा, पाय दाबाने, डोके चोळणे, वगैरे.
३. स्थान: - गुरूंच्या मालकीच्या वस्तूंची काळजी घेणे.
४. सद्भाव: - साक्षात परब्रह्म मानून गुरूंचे ध्यान करणे.
गुरुदेव डायरी -
१. कर्मकांडाचा आनंद फळ, परमशांती, भगवत्प्राप्ती हेच आहे. "अर्थप्राप्तीकरता कर्मकांड आचरण ते गौण फळ आहे. धनाचा मुख्य हेतू धर्मानुष्ठान! धन मिळाले तर यज्ञ करा, दान करा, तप करा, परोपकार करा, इष्ट पुर्त कर्मे करा. राष्ट्रसेवा करा. दीनांना दान द्या.
२. काम हा पुरुषार्थ आहे, जीवनधारणेपुरता काम, म्हणजे खाणे-पिणे! शरीरस्वास्थ्याकरता ते अटळ आहे. शरीरस्वास्थ्य कशाकरता? भगवंताच्या भजनाकरता, अनुष्ठानादी कर्माकरता उद्दिष्ट, ध्येयाची पवित्रता अटळ आहे.
३.
गुरुजी: "बेटा, तू लोणी खातोस, बदाम पिस्ते घोटून घोटून पितोस?
पहिला शिष्य: "गुरुजी, आमच्या चाळीत पलीकडे एक गुंड राहतो. तो उन्मत्त झाला की मुलीबाळीची अब्रू देशोधडीला लावेल. तसे घडले तर आम्ही त्याचे मस्तक तोडू. म्हनुउन आम्ही बदाम, पिस्ते खातो."
गुरुजी: "शाब्बास पठ्ठे! खूप बदाम पिस्ते खा! मोठे पुण्य आहे. करण हेतू पवित्र आहे."
गुरुजी दुसर्‍या शिष्याला विचारतात, "तू बदाम पिस्ते का खातोस?"
दुसरा शिष्य: " शेजार्‍याचे मस्तक तोडण्याकरता."
गुरुजी: "दोन बदाम पिस्ते खाणे, हे तुझ्याकरता पापाचे आहे."
गुरुसेवा करायची?
तिचे चार प्रकार आहेत.
१. आप्त: - गुरूंना रुचतील तीच कर्मे करणे.
२. अंग: - गुरूंच्या सगुण देहाची शुश्रुषा, पाय दाबाने, डोके चोळणे, वगैरे.
३. स्थान: - गुरूंच्या मालकीच्या वस्तूंची काळजी घेणे.
४. सद्भाव: - साक्षात परब्रह्म मानून गुरूंचे ध्यान करणे.
गुरुदेव डायरी -
१. कर्मकांडाचा आनंद फळ, परमशांती, भगवत्प्राप्ती हेच आहे. "अर्थप्राप्तीकरता कर्मकांड आचरण ते गौण फळ आहे. धनाचा मुख्य हेतू धर्मानुष्ठान! धन मिळाले तर यज्ञ करा, दान करा, तप करा, परोपकार करा, इष्ट पुर्त कर्मे करा. राष्ट्रसेवा करा. दीनांना दान द्या.
२. काम हा पुरुषार्थ आहे, जीवनधारणेपुरता काम, म्हणजे खाणे-पिणे! शरीरस्वास्थ्याकरता ते अटळ आहे. शरीरस्वास्थ्य कशाकरता? भगवंताच्या भजनाकरता, अनुष्ठानादी कर्माकरता उद्दिष्ट, ध्येयाची पवित्रता अटळ आहे.
३.
गुरुजी: "बेटा, तू लोणी खातोस, बदाम पिस्ते घोटून घोटून पितोस?
पहिला शिष्य: "गुरुजी, आमच्या चाळीत पलीकडे एक गुंड राहतो. तो उन्मत्त झाला की मुलीबाळीची अब्रू देशोधडीला लावेल. तसे घडले तर आम्ही त्याचे मस्तक तोडू. म्हनुउन आम्ही बदाम, पिस्ते खातो."
गुरुजी: "शाब्बास पठ्ठे! खूप बदाम पिस्ते खा! मोठे पुण्य आहे. करण हेतू पवित्र आहे."
गुरुजी दुसर्‍या शिष्याला विचारतात, "तू बदाम पिस्ते का खातोस?"
दुसरा शिष्य: " शेजार्‍याचे मस्तक तोडण्याकरता."
गुरुजी: "दोन बदाम पिस्ते खाणे, हे तुझ्याकरता पापाचे आहे."
- प. पू. गुरुदेव डॉ. काटेस्वामीजी वाङमय पत्रिका घनगर्जित (वर्ष ९ अंक ०४ )
